دانشگاهی که بهانه رشد است ولی عامل رشد نیست.

دانشگاهی که #بهانه رشد است ولی #عامل رشد نیست.

در ترم آخر #کارشناسی_ارشد، حالا دقیق‌تر می‌توانم دوران تحصیل دانشگاهی ام را تحلیل کنم. تحصیلی که لازم بود ولی کافی نبود. محتوایی که آموزش ندادند. محتوایی که آموزش دادند ولی نیاز به آموزش دادن نداشت. محتوایی که داخل کتاب بود و نیاز به آموزش نداشت. محتوایی که با روش غلطی آموزش داده شد. همیشه برایم سؤال بود که چرا به جای شنیدن ارائه‌های ویکی پدیایی دانشجویان بدون دغدغه، در همان کلاس، دوره آموزشی آنلاین نبینم. یا سخنرانی علمی گوش نکنم یا پادکست کوش نکنم یا کتاب صوتی گوش نکنم یا مطالعه علمی نکنم. اصلا هر کار علمی در هر قالبی بهتر از آن ارائه‌های ویکی پدیایی بود و من هم تمام آن کار ها را انجام دادم. یعنی در کلاس دوره آموزشی کاربردی دیدم، کتاب خواندم و گوش کردم. مقاله نوشتم. فکر کردم و فکر کردم و فکر کردم. به جرئت می‌گویم تمام آن چیزی که از رشد می‌خواستم در لب تاب ۱۲.۵ اینچی‌ام رقم خورد و نه در کلاس ۱۵ نفره ی حاوی یک استادِ تا دکتری خوانده. اما همان طور که گفتم احتمالا اگر این کلاس‌ها نبود، من هم بهانه‌ای برای رشد نداشتم. و البته مدرکی که به آدم‌های سطحی بیرون درب های دانشگاه بفهماند من درس‌هایم را بلدم. در کل، همان که گفتم. دانشگاه لازم است اما کافی نیست.